Het vorige verhaal zijn we geëindigd bij de discovery dive in Puerto Galera. We hadden een Filipijnse duikschool uitgekozen in plaats van een westerse. Toch leuker als het geld bij de lokale bevolking terecht komt. Onze instructeur Hobert Cereza was een vrolijke en enthousiaste Filipino. We hebben kort in het zwembad geoefend en toen zijn we de zee ingegaan. Wat een bizarre ervaring. Het is zo stil en rustig onderwater, je voelt je helemaal zen en een met de natuur. Je zit even in een andere wereld. Allebei waren we zo enthousiast dat we gelijk besloten hebben om het openwatercertificate te gaan halen. Na wat onderhandelen over de prijs zijn we diezelfde dag het zwembad weer ingedoken en hebben we onderwater allerlei skills geoefend. We waren de enige studenten, dus we kregen alle aandacht. Tussen door koffie drinken en lekker in het zonnetje zitten. De dag erna hebben we 2 duiken gedaan en de derde en tevens laatste dag hebben we ons theorie examen afgelegd en nog weer gedoken.

Na Puerto Galera zijn we doorgereisd naar Boracay. Het was een ontzettend lange reis. Eerst 1,5 uur in de Jeepney, toen 4 uur in een minivan, daarna 4,5 uur met de boot en als laatste nog met een tricycle naar ons hotel. Het heeft al met al 13,5 uur geduurd. Helemaal kapot kwamen we aan. Ons hotel was heel schraal en in een klein achteraf straatje, omdat Boracay best wel duur is. Ook de kamer was vreselijk, enorme spinnen en in de badkamer zaten 3 kakkerlakken. Sanne is gaan klagen en toen hebben we voor dezelfde prijs een veel mooiere kamer gekregen, op de 1e verdieping.

Boracay White beach is een 4km lang wit strand. Het is onderverdeeld in 3 stations. Station 1 is het duurste, station 2 zit er tussenin en station 3 is het goedkoopst. De eerste dag zijn we het hele strand afgelopen en hebben we alle winkeltjes en restaurantjes bekeken en uitgezocht waar we wilden eten. Het is ontzettend gezellig en knus, geen lelijke hoge hotels, de regel is dat je niet hoger mag bouwen dan de palmbomen. De rest van de dag hebben we gezwommen, op het strand gelezen en even een dutje gedaan. Aan het eind van de middag gedouched en toen lekker bij een Griek gegeten. In de avond heb je overal livemusic, van reggae tot rock, singer / songwriters en bandjes. We zijn de boulevard weer afgelopen en hebben overal een biertje gedronken. Rond 12 uur zijn we naar Station 1 gelopen, want daar zijn de mooiere clubs. We hebben ontzettend veel leuke mensen ontmoet en de hele avond gedanst. In het uitgaansleven hier lopen allemaal vreemde types rond; Betaalde naakte dansers, lady boys, prostituees, alles kan hier op de Filipijnen. Aan het einde van de avond zijn we met 4 anderen naar een eettentje gegaan waar we filipijns fastfood gegeten hebben, worstjes, kip, eieren en rijst. Anthony, een jongen met wie we de hele avond opgetrokken zijn, heeft ons op zijn scooter thuisgebracht. Hij nodigde ons uit om de dag erna in zijn vaders restaurant/hotel (de Mango Ray) te komen brunchen.

De volgende ochtend werden we met een enorme kater wakker, en rond 12 uur zijn we langzaam naar de Mango Ray gelopen. Anthony was ook net wakker en we hebben 1,5 uur heerlijk gebrunched en gekletst. Het eten was heerlijk. Normaal gesproken zouden we daar zelf niet heen gaan, want het is harstikke duur. Na de brunch een duik genomen in de zee, en toen op de luxe hotelstoelen gelegen. Anthony heeft ook zijn duikbrevet en hij vroeg of we met hem wilden duiken. Eigenlijk te duur voor ons, omdat we net die duikcursus hadden gedaan, maar toch wel heel aanlokkelijk. Hij kende een eigenaar van een duikschool en we zouden korting kunnen krijgen. Aan het einde van de middag zijn we erheen gelopen en hebben we overlegd. Voor slechts 30 euro p.p. konden we de volgende dag mee met de middag duik van 14.00 naar Crocodile Island. We waren gelijk om!
Die middag hebben we weer bij de Mango Ray gelunched en toen zijn we terug gegaan voor een douche en een heel lang dutje. Die avond zijn we thuis gebleven en hebben we in de buurt een hapje gegeten, thuis nog even film gekeken en toen lekker vroeg naar bed.

De dag erna zijn we rond 13.00 naar de duikschool gelopen, wetsuit gepast, spullen gepakt en we hadden de briefing over de duik. Naast ons 3en ging er natuurlijk ook een divemaster mee. Zij bereiden de duik voor, houden in de zee de diepte, tijd etc in de gaten en helpen je als het even niet lukt. Het was de mooiste duik die we gedaan hebben. Kreeften, alen, enorme vissen maar vooral het koraal was super. Het is zo verslavend, je wil steeds meer, dieper en langer duiken. Helaas is het een hele dure sport en kunnen wij niet zomaar even een duikpakket kopen van 6 duiken. Maar goed, we zijn ontzettend blij dat Anthony het had voorgesteld, want het was geweldig. Toen we terug bij de duikschool waren moest Anthony snel weg. Wij hebben nog rustig wat gedronken en toen we wilden betalen gaf de man aan dat Anthony onze duiken op de rekening van zijn vader had gezet! Haha hallo, dat is niet de bedoeling. We hebben al zoveel van hem gekregen dat het niet goed voelde dat hij dit ook nog voor ons betaalde, dus we hebben gewoon zelf afgerekend.

We zijn we terug naar ons hotel gegaan en hebben ons klaargemaakt voor de laatste avond. Anthony had ons uitgenodigd om weer bij Mango Ray te komen eten, maar dat hebben we afgeslagen en we hebben bij een strandtentjes tacos en fajitas gehad. Rond 10 uur hebben we Anthony opgehaald en zijn we biertjes gaan drinken onder het genot van livemusic. Het was wederom super gezellig. Anthony woont zelf niet meer op de Filipijnen maar in Basel, Zwitserland en hij gaat elk jaar op vakantie en familiebezoek naar de Filipijnen. Voor hem was het ook zijn laatste avond Boracay, dus na wat biertjes hebben we weer een club opgezocht, voor een laatste party. Topavond! We zijn weer geëindigd bij een hamburger tent en om half 6 lagen we in bed.

We zijn veel langer in Boracay gebleven dan gepland, dus we moesten ook echt weer doorreizen. Wel jammer want we hadden daar zo nog een week kunnen blijven. Op de Filipijnen heb je weinig westerse toeristen, dus we zijn vrij vaak samen. We vermaken ons prima, alleen je wilt af en toe ook wat met andere mensen doen.

Op dit moment zitten we op de boot naar het eiland Negros. Het regent keihard, het regenseizoen is begonnen en dat merken we. Het regent elke dag ongeveer een uur, meestal aan het eind van de middag. Gelukkig is het wel warm en blijft de zon schijnen.

Vanochtend hebben we ontbeten bij ons Guesthouse, ze hadden alleen maar Filipijns ontbijt. Rijst met ei en dan kun je kiezen tussen varkensvlees, chorizoworst of een visje.. haha beetje heftig om de ochtend mee te beginnen. De boot waar we nu op zitten kun je alleen maar chips en koekjes halen. Dat is wel een nadeel hier, het is ontzettend moeilijk om gezond eten te vinden. De mensen zijn hier over het algemeen dan ook vrij dik.

Negros viel een beetje tegen. De natuur was niet zo mooi en het dorpje Sagay waar we verbleven was heel arm en er was niks te doen. We hebben een privébootje gehuurd en zijn naar het Marine Reserve gevaren. Hier schijn je geweldig te kunnen snorkelen. Ook dit viel tegen, alles wat we zagen hadden we al gezien en na een uur begon het te regenen.

Het oorspronkelijke plan was om naar het eiland Bohol te reizen, voor de Chocolate hills. We hadden al van verschillende mensen gehoord dat het minder mooi is dan men zegt. Ook misten we Boracay, de gezelligheid, het lekkere eten, het strand en de zee. Simon kwam met het fantastische plan om terug te gaan. Waarom ook niet? We reizen al zo lang, hebben al zoveel gezien.. We mogen best is een paar weken op 1 plek blijven. So, we are back! We zitten in een hippe strandclub, net een lekkere hamburger gegeten, DJ op de achtergrond, niks meer aan doen dachten we zo! We blijven 9 dagen en dan vliegen we naar Manila om vervolgens naar onze eindbestemming Palawan te vliegen!

Lieve mensen, het einde is in zicht. We hebben ontzettend zin om terug te komen en jullie allemaal weer te zien, maar eerst gaan we nog even lekker party-en en bruin worden!