Op 14 mei zijn we vanaf Kota Kinabalu gevlogen naar Clark Airport op de Filipijnen. Het vliegveld ligt zo'n 80km ten noorden van de hoofdstad Manila. Toen we op het busstation kwamen om een bus te nemen naar het oude stadje Vigan, was het een behoorlijke schok. Wat een armoede is er in dit land. Er kwamen meteen lijmsnuivende zwerfkinderen op ons af, er lagen mensen op de grond, en een baby kroop uit zijn buggy terwijl zijn moeder nergens te bekennen was. Overal riepen mensen van de verschillende busmaatschappijen vanalles naar ons, zodat we in hun bus zouden komen te zitten. We waren de enige blanken in de stad, zo leek het. We hebben snel een pizza gehaald en we zijn op een rustig plekje gaan zitten. Binnen 2 minuten stond er een 2 jarig jongetje naast ons met zijn handje op...

Op de Filipijnen heb je op de busstations vaak geen ticketcounters, je moet dus maar kijken of er een bus is die naar jouw bestemming gaat, en dan gewoon instappen. Aangezien er geen vaste perrons en vertrektijden zijn, kan het lastig zijn de juiste bus te vinden. Uiteindelijk zaten we om ongeveer zes uur 's avonds in de bus naar Vigan en het zou zo'n acht uur gaan duren. We kwamen om half drie 's nachts aan bij het guesthouse dat we van te voren hadden uitgezocht.
Het guesthouse was erg leuk. Het was een prachtig oud gebouw, met vriendelijke mensen en een goed restaurant.

Vigan is een van de oudste steden in de Filipijnen. We hebben er rondgelopen en een paar dingen bekeken, lekkere vis gegeten en goede koffie gedronken. In de stad hing een fijn sfeertje. We zijn erachter gekomen dat we de steden in Zuidoost-Azië in het algemeen niet zo mooi vinden. De steden in Europa zijn hiermee vergeleken gewoon een stuk mooier. We zijn dan ook na één dag weer doorgereisd, naar Sagada.

In Sagada kun je fantastische wandelingen maken en er is een prachtig grottenstelsel. Het ligt in de bergen, ongeveer 140km van Vigan. Het was een helse rit, een smalle weg met aan de ene kant een rotswand en aan de andere kant een diepe afgrond. We hebben er dan ook 8,5 uur over gedaan! Toen we aankwamen regende het en veel hotels hadden maar ruimte voor één nacht. We hebben er een gekozen en die avond zijn we verder gaan kijken voor de volgende dag.
In de Lonely Planet hadden we gelezen over een pasta met gegrilde aubergine, knoflook en basilicum, dus die hebben we die avond meteen besteld. Heerlijk! We zijn de hele tijd bij dit restaurantje teruggekomen om hier te eten.

In Sagada kun je dusvanalles doen. Van wandelingen door het bos langs watervallen tot grotten bekijken waar de mensen van het dorp vroeger in werden begraven. We hebben een boekje bekeken met de mogelijkheden, en zijn uiteindelijk voor de cave-connection gegaan. Dit houdt in dat je een grot inklimt en in een andere grot weer uitkomt. We hadden in ons boek gelezen dat als je nog nooit in een grot geklommen hebt, je beter eerst een van de grotten kunt bekijken en zien hoe het gaat. We hadden alleen niet zoveel tijd, dus we dachten: dat kunnen wij toch wel?!

Het was fantastisch! We zijn de grot ingegaan met een gids en we hebben er drie uur over gedaan om de andere uitgang te bereiken. We moesten door heel kleine gaatjes waar alleen je lichaam doorheen past, stukken van 4 meter in een keer naar beneden, en met een touw weer 3 meter omhoog klimmen. Als het te heftig was, moesten we op de schouders of de benen van de gids staan voor extra steun. Op het diepste punt waren we zelfs 130m onder de grond. Het was echt super vet!

Dan kwam een van de hoofdredenen voor ons om naar het noorden van de Filipijnen te gaan. De prachtige rijstvelden! Om hier te komen hebben met een jeepney (een soort pick-up truck met twee banken voor passagiers) de mooiste rit ooit gemaakt. Het was twee uur genieten met fantastische uitzichten over de bergen, rivieren en alvast een aantal rijstvelden. Het was (weer) een hobbelige rit, maar dat hadden we er graag voor over.

We kwamen aan in Banaue, waar we een geweldig uitzicht hadden vanaf het balkon van het hotel. Vanuit onze kamer hoorden we het geruis van de rivier beneden. Hier hebben we een nachtje geslapen en de volgende ochtend hebben we onze grote backpacks in de locker gedaan en hebben we onze kleine tasjes gepakt met spullen voor één nacht. We zijn met een jeepney vertrokken naar een startpunt voor een wandeling naar een ander dorp, Batad. In Batad zijn de beroemdste rijstterassen, ze noemen het ook wel het 8e wereldwonder. Het uitzicht vanaf het restaurant van het hotel was weer prachtig. We zaten omringd door bergen, met lichtgroene rijstterassen. Heel bijzonder.

We wilden hier een nachtje blijven slapen en dan de dag erop weer verder wandelen langs een dorpje en een waterval. Maar toen we de eerste dag aan het eind van de middag een film aan het kijken waren, werd Sanne misselijk en ziek. Koorts en overgeven. In de avond kwamen de mensen van het guesthouse aan met een ‘herbal medicine'. Ze zeiden dat ze het hier altijd al gebruiken wanneer iemand ziek is. Je zou er beter van worden... Het komt trouwens ‘from the tree'. Dit werkte uiteraard niet hahaha.

Toen Simon terug kwam van het avondeten, werd hij ook niet lekker. Daar lagen we dan, ziek, koorts in een bergdorpje zonder dokter en vervoer. Dat vervoer was nog het vervelendste, want de volgende dag konden we de wandeling natuurlijk niet meer maken, dus zouden we gewoon terug naar de stad Banaue gaan. Zonder eten, drinken en energie moesten we een uur een berg beklimmen om weer een Jeepney te kunnen pakken. Het was ongelooflijk zwaar en we waren uitgeput.
Eenmaal terug in Banaue hebben we voor een halve dag een hotelkamer gehuurd, zodat we even konden bijkomen en douchen, want in de avond om 19.00 ging onze bus naar Manila.

Vanaf Manila hebben we weer een andere bus genomen en daarna een boot naar het eiland Mindoro. In de middag kwamen we aan in het stadje Puerto Galera. We zijn hierheen gegaan om een discovery dive te gaan doen. Omdat we nog steeds een beetje ziekig en moe waren hadden we besloten de eerste dag rustig aan te doen.

We krijgen steeds een beetje heimwee als we een dag niet zoveel ondernemen. Afgelopen tijd hebben we al zoveel gerelaxed en niks gedaan, dat we ons vrij snel beginnen te vervelen. Wéér op het strand liggen, wéér een potje kaarten, wéér lezen, wéér winkelen.. Heerlijk natuurlijk, voor een paar weken, maar na 5 maanden heb je er wel genoeg van. Op zulke momenten willen we gewoon liever even lekker thuis zijn, met vrienden en familie. Je kan dan nog wel op het mooiste stukje ter wereld zitten, als je je doelloos voelt en verveelt is het helemaal niet zo leuk.
Dus gaan we voor de laatste 5 weken heel veel plannen en ondernemen, zodat we geen tijd hebben om ons te vervelen. Gelukkig zijn de Filipijnen groot en is er heel veel te doen!!

Morgen gaan we voor de eerste keer duiken! We hebben er super veel zin in. Daarna reizen we door naar Boracay, het mooiste strand en feesteiland van de Filipijnen! Lekker veel party en gezelligheid.