Het vorige verhaal zijn we geëindigd op het eilandje Don Det, waar we een Beerlao gingen drinken. De volgende dag zijn we doorgegaan naar het grootste eiland van de Four Thousand Islands: Don Kong. Dit was een boottocht van twee uur. De tocht was leuk, op een soort gondel met z'n tweeën en een vaarder. Achteraf bleek dat we Don Kong over hadden kunnen slaan. Het eiland was niet zo leuk, er waren weinig mensen en er was niets te doen. Het enige positieve van het eiland was dat ze er een heerlijke kip met noodles en pad thai serveerden.

We zijn dan ook vrij snel weer verder naar het noorden gegaan, naar Pakse. We hadden van twee Nederlanders gehoord dat zij daar een mooie motortocht hebben gedaan, van drie dagen. Wij hadden daar helaas niet genoeg tijd voor, dus hadden we besloten een kortere tocht te doen. We wilden naar de tempel Wat Phu Champasak rijden. Ongeveer zo'n 80km. De verhuurder had de weg niet goed genoeg aan ons uitgelegd, dus we zijn eerst een kilometer of tien de verkeerde kant op gereden.

Uiteindelijk hebben we de juiste weg weten te vinden na wat rondvragen en zijn we een heel stuk gekomen. Helaas zijn we vastgelopen bij een kapotte brug. Er stond een bordje met detour, dus die gingen we volgen. Het was een hele steile modderweg een stuk naar beneden. Aangezien het die nacht en ochtend had geregend, bleek het onmogelijke opgave. Erg jammer allemaal. We zijn dus dezelfde weg maar weer terug gereden, met onze bemodderde voeten.
Ondanks dat we de tempel niet hebben gehaald, was het een hele mooi tocht.

Na Pakse hebben we de slaapbus genomen naar Vang Vieng. Dit is het bekendste zuipoord van Laos. We hadden een tweepersoonsbedje, waar Sanne languit in kon liggen, dus de 19 uur vlogen voorbij. We kwamen in de middag aan en hebben snel een guesthouse gezocht. Diezelfde dag hebben we het dorpje een beetje verkend en een speciale tube-outfit gescoord.

In Vang Vieng kun je alles 'Happy' krijgen, dan stoppen ze er gewoon wat wiet in. Soep, thee, pizza's, hamburgers, je het zo gek nog niet verzinnen. Ook is overal opium te koop. Het lijkt legaal omdat het heel erg makkelijk is om eraan te komen, alleen als de politie je pakt, en je hebt niet genoeg geld, kan je de doodstraf krijgen.
De volgende dag zijn we gaan tuben. Je huurt een tube (binnenband) en je gaat met de tuktuk naar het beginpunt van de rivier. Je gaat op je tube zitten en je drijft langs barretjes. De mensen van de barretjes gooien een touw met een fles naar je hoofd en trekken je vervolgens naar binnen. Bij die barren is gratis drank, muziek, en er zijn touwen waar je de rivier mee kunt inzwaaien. Als je naar de volgende bar wilt, haal je je tube op en drijf je weer verder. Er zijn een tiental barren, alleen wij hebben alleen de eerste 3 gehaald. Het was er zo gezellig! We hebben volleybal gespeeld, allemaal mensen ontmoet en lekker bier gedronken! De tijd vloog om en we moesten onze tube voor 18.00 inleveren, maar toen waren alle tubes op. Mensen die geen tube gehuurd hadden, hadden er wel een meegenomen. Ondertussen was Sanne met haar knie op een steen gevallen en was er een plant op de bovenkant van haar voet gevallen, waardoor haar hele voet onder de splinters zat. Omdat we onze Tube niet in konden leveren, was onze borg ook nog weg. Oh en omdat we geen tube meer hadden, moesten we zwemmen, en de dry-bag kwam helemaal onder water en bleek niet dry te zijn... waardoor de camera nat was geworden. Kapot! Die avond zijn we vroeg naar bed gegaan. Haha, en we hebben er achteraf wel om kunnen lachen.
's Ochtends hebben we een ontbijtje gehaald en verder de hele dag films gekeken en gehangen. Het is heerlijk om af en toe een dagje niks te doen. Die avond hadden we wel zin om nog even wat te drinken ergens. We zijn bij de Smilebar geeindigd. Beerpong, schreeuwende amerikanen, lachen australiërs en gratis buckets. Het was onverwacht toch nog een hele late avond geworden. De volgende dag moesten we om 7 uur opstaan om de bus te halen. Dat was wat minder leuk. Gelukkig hebben we de hele busreis kunnen dutten en kwamen we redelijk fit in Phonsavan aan.

Phonsaavan bleek vreselijk saai. Een lelijk, dood stadje waar niks te beleven valt. We zijn erheen gegaan voor de Plain of Jars. Bergen met honderden jars, sommigen wel 2 meter hoog. Niemand weet waar de Jars vroeger voor gebruikt werden, dus het is puur om naar te kijken. Het was wel leuk om te zien, maar meer ook niet.
Verder is er een organisatie die films heeft gemaakt over de Secret Laos war. Deze films waren hier gratis te bekijken. Het was heel interessant en leuk om gezien te hebben.

Gelukkig reisden we de volgende dag weer verder naar Luang Prabang. We keken hier al die tijd al naar uit! De busreis was heel heftig, 9 uren in een minibusje door de bergen. Een van de achterbanden van het busje was half leeg, maar dat maakte allemaal niet uit. Niks aan de hand...
Simon heeft af en toe last van wagenziekte, maar daar heb je hier in Azie hele goede pillen voor. Het is wel dat hij ontzettend moe en sloom wordt, maar misselijk is ie niet.
Omdat het laagseizoen is hier, zijn de Guesthouses iets goedkoper. Voor 7 euro hadden we een hele mooie kamer op een top locatie. We konden overal heen lopen en zaten vlakbij de Mekong.
In Luang Prabang hebben we een paar geweldige dagen gehad. Op de eerste dag hebben we een motor gehuurd en zijn we naar de Tat Kuang Si watervallen gereden. Het was een hele leuke tocht door de bergen van ongeveer 40 minuten. Er waren een aantal watervallen, allerlei soorten. Vooral de terraswatervallen waren zo mooi. We hebben gezwommen en op het laatst de hoogste waterval beklommen. Een ontzettend stijl, glad pad. Onderweg kwamen we John tegen, een engelse jongen die we in het begin in Laos hebben ontmoet. Super leuk om elkaar weer te zien. Die avond hebben we dan ook met John en zijn vriendin Holly afgesproken. We hebben in een belgisch café gezeten en lekkere biertjes gedronken. Toen we naar een andere bar liepen, kwamen we Becky ineens tegen. Een Californisch meisje die we in Cambodja hadden ontmoet. Super grappig. John en Holly zitten op hetzelfde moment in Maleisie als wij, dus we hopen dat we elkaar weer zullen zien.
De tweede dag in Luang Prabang hebben we een stadswandeling gemaakt. De stad ligt op een schiereiland, dus we zijn helemaal rond gelopen, we hebben de berg middenin de stad beklommen, tempels en het royal palace museum bezichtigd en we zijn wat marktjes af gegaan. Het was alleen heel heftig, want het was 36 graden. Liters water en fruitshakes hebben ons door de dag heen geholpen.
De derde en tevens laatse dag hebben we rustig aan gedaan, nog even een stukje gewandeld, terrasjes gepakt, gewinkeld en we hebben nog een tempel bekeken.
Luang Prabang is een ongelooflijk mooi stadje. Heel erg gezellig, sfeervol en schoon. En de berg middenin de stad maakt het heel erg bijzonder. Jammer dat we dan ook weer verder moesten, maar we hebben de Gibbon Experience geboekt voor 21 maart.

Vanaf Luang Prabang hebben we de slowboat naar Huay Xai genomen. Twee dagen lang, 10 uur per dag varen, met een tussenstop in Pak Beng. We hadden gehoord dat het een prachtige tocht zou zijn die je niet kon missen. Het viel ons een beetje tegen. We hebben al zoveel mooiere dingen gezien dan deze tocht, en 10 uur per dag varen is wel heel lang. Vroeger had je kleine houten bankjes waar je op moest zitten, maar gelukkig hebben ze nu autostoelen in de boot gemonteerd, dus je kunt wel comfortabel zitten. In Huay Xai hebben we twee nachtjes geslapen. We gaan 21 maart aan de Gibbon Experience mee doen. 3 dagen, 2 nachten door de jungle trekken en via ziplines (kabelbanen waar je in een tuigje vanaf glijdt). We hebben er ontzettend veel zin in! Jullie horen weer van ons!

We hopen dat alles goed gaat in Nederland, we hoorden dat het weer in iedergeval weer beter is.
X!