Vanaf de Perhentian Islands hebben we een bus genomen naar het oudste regenwoud ter wereld, de Taman Negara. Het ligt ongeveer in het midden van Maleisië. Diezelfde avond hebben we geïnformeerd naar de mogelijkheden. We hadden een hike uitgekozen van 2 dagen en 1 nacht. Gelijk de volgende ochtend zouden we vertrekken. Die avond hebben we nog wat voorbereidingen getroffen. In het dorpje kun je speciale wandelschoenen halen, voor nog geen 2 euro. Het zijn een soort crocs, maar dan zonder gaatjes. Erg charmant dus..

Na het avondeten zijn we gelijk naar bed gegaan, zodat we de volgende dag lekker fit zouden zijn. Om half 8 ging de wekker. Na een enorm ontbijt (toast, eieren, pancake en een fruit salad) waren we er helemaal klaar voor. We begonnen bij de Canopy walk, een 500m lang wandelpad door de boomtoppen. Daarna hebben we een boottocht gemaakt van een uur. Onze groep bestond uit 5 personen, de gids en zijn vriendinnetje, een engelse meid en wij. Onze gids, Aji, sprak ontzettend goed engels en kon ons alles vertellen over de insecten, planten, bomen etc. Om het kwartier stonden we weer stil en had hij weer een interessant verhaal. Dat maakte het ontzettend leuk! We hebben de hele middag door het regenwoud gewandeld en geklommen. Super oude, hoge bomen, ontzettend veel insecten en bloedzuigers. Omdat het afgelopen dagen heel erg geonweerd had en het dus heel nat en blubberig was, waren er overal bloedzuigers. Hoge sokken en kakkerlakkenspray hebben ons beschermd. 1,5 uur voordat we bij onze slaapplek aan zouden komen begon het ontzettend te onweren en regenen. Iedereen snel de regencapes aan en doorlopen. Het was geweldig om zo door de jungle te wandelen, precies wat je van een regenwoud verwacht. Toen we een korte pauze hielden hoorden we ontzettend hard gebonk, een wilde olifant! Aangezien wilde olifanten bang zijn voor mensen en schrikken, kunnen ze agressief reageren, dus we hebben het op een rennen gezet. Om 18.00 kwamen we in de grot aan. Simon en Aji hebben samen een vuur gemaakt en Tamsin (engelse) en ik hebben de slaapplek in orde gemaakt. Aji heeft heerlijke chicken curry gemaakt en 's avonds hebben we met zijn allen rond het vuur warme chocolademelk gedronken. Voor het slapen gaan hebben we nog een rondje in de grot gelopen om te kijken of we slangen en spinnen konden zien. Helaas was de witte slang, die je normaal gesproken kunt zien, goed verstopt. Wel hebben we een enorme spin, vleermuizen en een vuurvliegje gezien. Rond 10 uur zijn we naar bed gegaan. We hadden een heel dun slaapmatje omdat we alles zelf moesten dragen (bord, beker, slaapzak, matje, 4,5 liter water) en het anders te zwaar zou worden. Het lag keihard en we hadden geen kussen, maar dat hoort erbij. Rond een uur of 11 werden we wakker van heel veel gekraak, stond er ineens een dik stekelvarken ons eten op de eten. Gelukkig had hij heel veel honger, dus was het eten snel op en konden we weer verder slapen.

De volgende ochtend werden we rond 9 uur wakker. We hebben de boel ingepakt, onze vieze natte kleren weer aangetrokken en een kopje thee en toast met jam ontbeten. Om 11 uur zijn vertrokken. Door alle regen van de dagen ervoor was het ontzettend blubberig en glad. Ook was het waterpijl heel erg hoog, dus werden we tot ons middel nat wanneer we de riviertjes over moesten steken. Ook waren er veel omgevallen bomen, waardoor de gids met zijn machete nieuwe paden door het bos moest maken. Een keer hebben ze zelfs een boomstam over de rivier gelegd zodat we een te hoge rivier konden oversteken. Na 1,5 lopen kwamen we erachter dat onze nieuwe, kleine, waterproof camera verdwenen was. Die is waarschijnlijk tijdens het klimmen over de boomstammen van onze tas afgevallen. Aji en zijn vriendinnetje hebben hun tassen afgedaan en zijn helemaal terug naar de grot gelopen om hem te zoeken. Wij zijn verder gegaan met een andere groep. In de middag hebben we bij de rivier gelunched en om half 6 waren we terug en zijn opgehaald door de boot. Pas 2 uur laten kwamen Aji en zijn vriendin terug. Het was heel zielig want ze hadden helemaal geen lunch gehad en hun water was op. Ook hadden de camera niet gevonden.. ! We voelden ons heel schuldig dat ze helemaal voor ons zijn terug gelopen. Maar ze vonden het geen probleem en waren ondanks de teleurstelling, dorst en honger ontzettend lief en vrolijk. We hebben hem een goeie fooi gegeven en heel erg bedankt. Het is wel ontzettend kut dat die camera kwijt is ? Nu kunnen we geen onderwaterfoto's meer maken en het wordt wel heel duur als we weer een nieuwe camera moeten kopen. Ondanks dat was het trip om nooit te vergeten.

Na Taman Negara hebben we de bus genomen naar Kuantan, daar zouden we overstappen naar de plaats Mersing. Eenmaal in Kuantan aangekomen bleken alle bussen vol te zitten, de eerst volgende zou 's avonds om 23.30 vertrekken. Dit zou betekenen dat we 9 uur in Kuantan moesten wachten. Helaas zat er niets anders op en hebben we een koffiezaakje gevonden met gratis WiFi. Toen we om 23.30 op het busstation zaten te wachten kwam er maar geen bus, weer vertraging dus.. drie kwartier later zaten we eindelijk in de bus naar Mersing. Om 3.00 snachts stonden we midden in Mersing, geen kip op straat en we hadden geen idee of er wel een hotel open was. In de Lonely Planet vonden we een hotelletje en zijn we erheen gelopen. De eigenaar lag te slapen dus we hebben hem wakker gemaakt, hij had gelukkig nog een kamer vrij. Vanuit Mersing wilden we een island hoppingtrip boeken. Er ligt een geweldig eilanden groep in de buurt, waar o.a. Expeditie Robinson is opgenomen en we hadden gelezen dat Omars Guesthouse die trips regelt. Toen we hem opbelde bleek dat hij deze trip niet meer doet.. Het was echt een hele grote teleurstelling.. We hebben diezelfde dag nog een bootticket gekocht naar het eiland Tioman. Het scheen een leuk eiland te zijn waar je een super vette wandeltocht van 4 uur kan maken door het regenwoud. We waren de island hoppingtrip al weer vergeten en hadden ontzettend zin in Tioman.

Eenmaal aangekomen bij het strand, bleken alle hotels vol te zitten in verband met een Maleisische vakantiedag.. We hebben een four-wheel-drive taxi moeten nemen, voor heel veel geld, om naar de andere kant van het eiland te rijden om te kijken of daar nog kamers vrij waren. Gelukkig vonden we heel gezellig, schoon guesthouse. Het plan was om de volgende dag de 4 uur durende hike te gaan maken. Je raadt het nooit, storm, regen en omweer.. De hele dag hebben we gekaart en gelezen. Heel erg saai. De derde en tevens laatste dag heeft het ook alleen maar geregend. We hebben onze zwemkleren niet 1x aangehad en geen zonnestraal gezien. Ook is het hele regenwoud aan onze neus voorbij gegaan.
Vanaf Tioman hebben we weer de boot gepakt naar Mersing en vanuit daar wilden we naar Kuala Lumpur. De eigenaar van het vorige hotel had gezegd dat er elk uur een bus naar KL gaat, niet dus. De eerst volgende vertrok pas om 18.00. Weer hebben we 4 uur op een busstation gewacht.. Ook kwamen we erachter dat we Sanne haar telefoon kwijt waren, onder het kussen laten liggen...

Op dat moment zaten we er even helemaal doorheen. Alle teleurstellingen, het urenlange wachten, de camera en telefoon die kwijt zijn, het geld wat het allemaal gekost heeft en de verveling die toeslaat als je de hele dag niets te doen hebt. Continu spraken over thuis zijn, lekker op de bank hangen, een warm bad, boodschapjes doen en koken, bij onze familie eten en met vrienden afspreken. We hadden ineens heel erg heimwee en even helemaal geen zin meer in reizen.

Eenmaal in Kuala Lumpur aangekomen was dat gevoel helemaal weg. Een enorme, bruisende stad. Een mix van oud en nieuw. De goedkoopste eettenten en marktkraampjes naast de duurste winkelketens en wolkenkrabbers. Moderne, traditionele, rijke, arme, gesluierde, schaarsgeklede mensen. Boedhisten, islamieten, hindoeisten, toeristen. Alles loopt hier in Kuala Lumpur door elkaar heen, en dat maakt het heel erg leuk. We hebben een walkingtour gedaan van 8 km en de rest van de dag in een enorme shoppingmall rondgehangen. Beetje winkelen, rondkijken en bij de Starbucks chillen. In de avond hebben we weer met John en Holly afgesproken. Het was al de derde keer dat we elkaar tegen kwamen. Hun vlucht vertrok een dag later dan gepland, dus we konden elkaar gelukkig nog net een paar uurtjes zien!
De derde en tevens laatste dag in KL wilden we naar een heel groot waterpark met glijbanen en andere waterattracties, helaas was deze op dinsdag gesloten. Daarom zijn we die dag naar de Merdeka Square gegaan, we hebben weer lekker rondgeslenterd, mooie gebouwen bekeken en aan het einde van de middag hebben we een bioscoopje gepakt.

De dag erop zijn we naar Borneo gevlogen. Het eerste plan was om daar twee weken te blijven en jungletrekkingen, boottochten en natuurreservaten te gaan bekijken. Maar we hebben van te voren niet goed naar de prijzen gekeken, want het blijkt ontzettend duur. Ze willen op Borneo het toerisme laag houden om zo de natuur te behouden. Overal moet je een vergunning voor aanvragen, het liefst een half jaar van te voren. En de prijzen zijn ongeveer 5 keer zo hoog als in de rest van Maleisië. Veel te duur voor ons, dus hebben we onze vlucht omgezet en vliegen we al op 14 mei naar de Filipijnen. We vinden het eigenlijk helemaal niet erg, want we hebben ontzettend veel goeie verhalen over de Filipijnen gehoord. En de 6 weken die we daar zullen zijn, zijn waarschijnlijk nog steeds te weinig. Ook is het alweer ons laatste land. De tijd vliegt!